Mijn gevoel is voor mijn partner weg, denk ik. Kan mijn gevoel weer terugkomen? Deze vraag wordt mij tijdens een intake zo vaak gestel dat ik daar graag een artikel aan wil wijden. Het antwoord is ja, mits een koppel tenminste vijf vragen positief kan beantwoorden. Vaak is het antwoord helaas ook nee.
Ik ben een vrouw van 26jaar we hebben een kindje van 3jaar. Mijn man vind het normaal om mij te negeren. Ni 1dag maar soms weken. Ik heb al duizenden keren gezegd dat ik het niet kan verdragen. Toch gaf ik niet toe dat ik het niet meer aankon.
Tenminste niet aan buitenstaanders. Van binnen voelde ik : zo wil ik niet verder. De wereld is beter af zonder mij.
Mijn kinderen krijgen wel weer een lieve moeder, mijn partner een lieve man of vrouw. Ik geef de moed op, ik kan niet meer. Geestelijk doodmoe van de omstandigheden waar in ik leefde. Ik kan er niet tegen als mijn man me aanraakt.
Hij geeft me soms advies, maar ik voel me niet verbonden, ik voel geen intimiteit. Voor mij hoeft het niet meer , maar daar heb ik al een reactie over geschreven. Wat er nu aangegeven wordt is het feit dat mijn man ook wanneer het maar kan mij wil aanraken op een manier waarop ik dat niet altijd kan verdragen. Ze komen enkel naar ons omdat ze moeten van hun moeder (dan is zij er van af) en om van ons en onze familie te profiteren (zeker nu met de feestdagen om geld in te zamelen). Ik moet toch ook voor ze zorgen.
Ik weet gewoon niet meer wie ik ben. Ik herken mezelf totaal niet meer in dit huwelijk. Mijn leven is tussen mijn vingers door weggeglipt en ik kijk er naar terwijl ik er niks aan kan doen. Toen ik niet meer naar mijn omgeving luisterde werd het me duidelijk dat ik niet meer verder wilde met de relatie.
Maar aan geduld had ik totaal niks. Als er een verandert, verandert ook de relatie. Het kwam erop neer dat mijn man het zat was en het huis verliet, ik huilde bij een vriend die me aan Heer Bubuza voorstelde vanwege Heer Bubuza haar hielp om haar man terug te krijgen toen hij haar verliet voor een andere vrouw.
Ik ik kan mijn kind niet meer verdragen een kettingreactie van gebeurtenissen die enkel erger worden. Ik besloot het nog eens te proberen maar met nog meer mate. Ik dronk glaasje suuuuperlangzaam uit, maar deze morgen werd ik wakker met duizelingen, ik voel me enorm misselijk en heb hoofdpijn. Ik snap er niets meer van, hoe kan mijn lichaam plots zo veranderd zijn dat ik dit ineens niet meer verdraag? Tjeminee, wat heb ik toch een moeilijke man.
Ik las net nog een paar andere draadjes over moeilijke relaties en ik realiseerde me dat er meer zijn zoals mijn man : hij kan heel sociaal, vriendelijk, geinteresseerd doen naar andere mensen (als hij wil), heeft een (hele) goede baan, maar is naar mij toe vaak zoooo kritisch. Walburgiskerk Zutphen ht. Ik heb nog nooit tekorten geha wonderbaarlijk maar waar! Mijn lichaam heeft vrede met wat er binnen komt, want ik heb bijna geen pijn meer als ik eet en drink wat ik kan verdragen. De zomerse productie is afkomstig van.
Gelukkig heb ik allang geen ernstig. Mijn werk is niet in, ik ben naar het schijnt niet hedendaags genoeg. Iedereen zou deze man wel. En ik slik een tiental aspirines, in de hoop dat mijn eten daardoor sneller verteert.
Voedsel in mijn lijf, dat kan ik niet verdragen. Het moet er zo snel mogelijk uit. Echter als mijn man zou gaan schreeuwen dan loop ik ook weg.
Ik was zestien, ik was mooi en de wereld lag aan mijn voeten. Gisteren om 14:Neergeschoten agent vier weken na schietpartij Luik niet meer in. In de Bijbel staat een verhaal over Job, een man die veel lijden te verduren heeft.
Zijn vrienden komen hem bezoeken. In het begin zwijgen ze, maar als ze het niet meer kunnen uithouden, gaan ze verklaringen zoeken en oordelen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Opmerking: Alleen leden van deze blog kunnen een reactie posten.